Project: Kindergarten
Blijf op de hoogte en volg Robin
23 September 2014 | Indonesië, Ubud
Het is alweer een tijdje geleden en mijn vaste lezers begonnen al te klagen. Sorry Q!
Bali, een echte aanrader. Er is zoveel te doen, de mensen zijn onwijs aardig en ik heb in de afgelopen 3 weken nog geen druppel regen gezien.
Na mijn groepsreis heb ik gekozen om mijn visum te verlengen voor nog 30 dagen. Na een hele middag van het kastje naar de muur en vice versa gestuurd te worden moest ik een week wachten. In die week ben ik samen met een Amerikaan en een Britse naar het eiland Gili Trawangan geweest. Na een 2 uur durende boottocht kwam ik eindelijk aan. Na de laatste boottocht neem ik voor de zekedheid mijn pilletjes in en deze waren nodig ook. Kotsende mensen overal!
Na Phi Phi is dit ook wel 1 van de mooiste eilandjes tot nu toe. Bij aankomst gelijk maar een duikschooltje op gezocht. Van een schildpad tot aan een grote manta kwamen voorbij. De volgende dag hadden we een snorkeltourtje geboekt, want zij hielden niet van duiken. Zelfs het snorkelen was mooi. Hier en daar ingehaald worden door een schildpad en verder de onwijs vele verschillende vissen en het super mooie koraal.
In de avond spelen de locals op het plaatselijke voetbalveldje een voetbalwedstrijd. Nu ben ik bij dwow natuurlijk een puike grasmat gewend, dus het kan al gauw slechter, maar dit sloeg werkelijk waar alles. Er stonden nog net 2 doelen en voor de rest een harde ondergrond met hier en daar een lijn. Verder moest je tijdens het rennen niet alleen de kuilen ontwijken, maar ook de paarden deden daar hun behoeftes. Gelukkig ben ik niet blessure gevoelig en na een half uur spelen zette ik de 1-0 op het scorebord. Alle locals kwamen rennend op me af en waren super blij, kortom ze namen het erg serieus. Eindstand: 2-1 winst.
Na nog een mooi feestje (fullmoon party) gehad te hebben pakten we na 2 dagen de boot weer terug.
Ik had vanaf de 14e een vrijwilligersproject in Ubud, Indonesië geboekt. Dit project hield in dat ik 1 week een informatieweek kreeg en 3 weken les ging geven op een kindergarten (kleuterschool) en eventueel op een basisschool. Dit betekende wel dat ik nog 2 dagen over had voordat het project begon. Ik besloot om deze dagen in Kuta te gaan spenderen. Niet alleen omdat Kuta the place to be is for a big party en mooie golven om op te surfen, maar ook omdat 2 meiden van mijn groepsreisje door Indonesië ook dat weekend daar waren. Tijd voor een mooi (reünie)feestje dus!
Project: Kindergarten, 14 september.
Een walhalla voor de man. Zoals we in Nederland ook meer juffen kennen dan meesters bestaat dit project ook uit 90% vrouwen.
De introweek had als doel: elkaar leren kennen doormiddel van samen indonesisch te koken, samen een rondleiding krijgen door de rijstvelden, samen Indonesische les volgen, samen de tempels bezoeken, kortom de Indonesische cultuur te leren. Het hoogtepunt was toch wel 'monkeyforest'. Een park met honderden aapjes. Nadat iedereen gewaarschuwd was voor de eventuele gevaren konden we een rondje lopen. Na verschillende aapjes gevoerd te hebben werd er 1 aapje zo jaloers dat hij niks kreeg en probeerde me te bijten. Zijn tanden staan nog wel in me rug, maar geen bloedwond, dus we konden door!
Elk weekend zijn we vrij en kunnen we zelf bepalen wat we gaan doen. In onze eerste weekend vrij wilden we naar Kuta. Ik was er natuurlijk al geweest, maar als 10 vrouwen aan je vragen of je mee gaat zeg je natuurlijk geen nee. Na een super mooi weekend Surfen, feesten, liggen op het strand en natuurlijk shoppen was het weer tijd om terug te gaan.
Maandag begon namelijk onze eerste dag op de kleuterschool. Helaas heeft deze organisatie nog wel wat organisatie nodig, maar na uiteindelijk 1,5 uur wachten kon ik samen met mijn buddy Nathalie, ook een sportlerares maar dan in Duitsland, beginnen. De eerste school waar we eigenlijk naar toe moesten was opeens bezet door een andere organisatie en de eerste 2 dagen moesten we dus ergens anders doorbrengen.
Ik weet nu ineens weer waarom ik voor het voortgezet onderwijs heb gekozen. Deze kindjes zijn natuurlijk onwijs lief en schattig, maar er is geen beginnen aan. Wij spreken geen Indonesisch en zij geen woord Engels. In 2 dagen tijd hebben we toch bereikt dat de kinderen in de leeftijd van 3 en 4 tot vijf kunnen tellen. Toch een hele prestatie dacht ik zo. Maar o wat mis ik mijn lieve kinderen van het Wiringherlant;).
Morgen begint onze eerste dag op die andere school. Hier zijn de kinderen 5 en 6 jaar oud. Hier kunnen we volgens mij wel wat mee.
Nog 3 weekjes en dan op naar Australië! Yeaaaah!
Bali, een echte aanrader. Er is zoveel te doen, de mensen zijn onwijs aardig en ik heb in de afgelopen 3 weken nog geen druppel regen gezien.
Na mijn groepsreis heb ik gekozen om mijn visum te verlengen voor nog 30 dagen. Na een hele middag van het kastje naar de muur en vice versa gestuurd te worden moest ik een week wachten. In die week ben ik samen met een Amerikaan en een Britse naar het eiland Gili Trawangan geweest. Na een 2 uur durende boottocht kwam ik eindelijk aan. Na de laatste boottocht neem ik voor de zekedheid mijn pilletjes in en deze waren nodig ook. Kotsende mensen overal!
Na Phi Phi is dit ook wel 1 van de mooiste eilandjes tot nu toe. Bij aankomst gelijk maar een duikschooltje op gezocht. Van een schildpad tot aan een grote manta kwamen voorbij. De volgende dag hadden we een snorkeltourtje geboekt, want zij hielden niet van duiken. Zelfs het snorkelen was mooi. Hier en daar ingehaald worden door een schildpad en verder de onwijs vele verschillende vissen en het super mooie koraal.
In de avond spelen de locals op het plaatselijke voetbalveldje een voetbalwedstrijd. Nu ben ik bij dwow natuurlijk een puike grasmat gewend, dus het kan al gauw slechter, maar dit sloeg werkelijk waar alles. Er stonden nog net 2 doelen en voor de rest een harde ondergrond met hier en daar een lijn. Verder moest je tijdens het rennen niet alleen de kuilen ontwijken, maar ook de paarden deden daar hun behoeftes. Gelukkig ben ik niet blessure gevoelig en na een half uur spelen zette ik de 1-0 op het scorebord. Alle locals kwamen rennend op me af en waren super blij, kortom ze namen het erg serieus. Eindstand: 2-1 winst.
Na nog een mooi feestje (fullmoon party) gehad te hebben pakten we na 2 dagen de boot weer terug.
Ik had vanaf de 14e een vrijwilligersproject in Ubud, Indonesië geboekt. Dit project hield in dat ik 1 week een informatieweek kreeg en 3 weken les ging geven op een kindergarten (kleuterschool) en eventueel op een basisschool. Dit betekende wel dat ik nog 2 dagen over had voordat het project begon. Ik besloot om deze dagen in Kuta te gaan spenderen. Niet alleen omdat Kuta the place to be is for a big party en mooie golven om op te surfen, maar ook omdat 2 meiden van mijn groepsreisje door Indonesië ook dat weekend daar waren. Tijd voor een mooi (reünie)feestje dus!
Project: Kindergarten, 14 september.
Een walhalla voor de man. Zoals we in Nederland ook meer juffen kennen dan meesters bestaat dit project ook uit 90% vrouwen.
De introweek had als doel: elkaar leren kennen doormiddel van samen indonesisch te koken, samen een rondleiding krijgen door de rijstvelden, samen Indonesische les volgen, samen de tempels bezoeken, kortom de Indonesische cultuur te leren. Het hoogtepunt was toch wel 'monkeyforest'. Een park met honderden aapjes. Nadat iedereen gewaarschuwd was voor de eventuele gevaren konden we een rondje lopen. Na verschillende aapjes gevoerd te hebben werd er 1 aapje zo jaloers dat hij niks kreeg en probeerde me te bijten. Zijn tanden staan nog wel in me rug, maar geen bloedwond, dus we konden door!
Elk weekend zijn we vrij en kunnen we zelf bepalen wat we gaan doen. In onze eerste weekend vrij wilden we naar Kuta. Ik was er natuurlijk al geweest, maar als 10 vrouwen aan je vragen of je mee gaat zeg je natuurlijk geen nee. Na een super mooi weekend Surfen, feesten, liggen op het strand en natuurlijk shoppen was het weer tijd om terug te gaan.
Maandag begon namelijk onze eerste dag op de kleuterschool. Helaas heeft deze organisatie nog wel wat organisatie nodig, maar na uiteindelijk 1,5 uur wachten kon ik samen met mijn buddy Nathalie, ook een sportlerares maar dan in Duitsland, beginnen. De eerste school waar we eigenlijk naar toe moesten was opeens bezet door een andere organisatie en de eerste 2 dagen moesten we dus ergens anders doorbrengen.
Ik weet nu ineens weer waarom ik voor het voortgezet onderwijs heb gekozen. Deze kindjes zijn natuurlijk onwijs lief en schattig, maar er is geen beginnen aan. Wij spreken geen Indonesisch en zij geen woord Engels. In 2 dagen tijd hebben we toch bereikt dat de kinderen in de leeftijd van 3 en 4 tot vijf kunnen tellen. Toch een hele prestatie dacht ik zo. Maar o wat mis ik mijn lieve kinderen van het Wiringherlant;).
Morgen begint onze eerste dag op die andere school. Hier zijn de kinderen 5 en 6 jaar oud. Hier kunnen we volgens mij wel wat mee.
Nog 3 weekjes en dan op naar Australië! Yeaaaah!
-
23 September 2014 - 12:28
Tal En Dirk :
Goed om te lezen weer Rob!! Xx -
23 September 2014 - 14:52
Teus:
Leuk.fijn en ook wel spannend.
In ieder geval leest het erg prettig ,hoelang doe je hier over?
Was het tellen in het maleis ,engels of zelf nedrelands of duits?
Ja snorkelen ,helaas voor mij de enige mogelijkheid< is ook ontzettend mooi.
Heb dit ueren op Bonaire gedaan zolang zelfs dat mijn rug goed verbrand was , niet slim natuurlijk .
Blij te lezen dat je niet alleen plezier maakt maar ook wat aan je ontwikkeling ,waarom was dat tellen zo belangrijk om in de rij te staan o.i.d.?
Is er veel verschil in Nederlandse en Indonischise Engelse en Duitse dames ?
Dikt eventueel waar ik me moet voor gaan inspannen.
Voor mij gaat de tijd redelijk snel nu ik meer met de molens bezig ben omdat er geen kameraad (Ena)meer te verzorgen is en voor jouw denk ik nog sneller met al dat nieuws en plezier .
Hoe is het slapen eigenlijk matje?
Och zie die jonge kindjes als een begin om er ooit ook aan te beginnen.
Je Moeder wacht in spanning.
Robin wens je alle goeds met de oudere kinderen en goede reis naar Australie -
23 September 2014 - 16:48
Lotte:
Super gaaf wat je allemaal mee maakt!!
Geniet ervan xx
-
23 September 2014 - 16:50
Piet D:
Gelukkig ben je heel weer op het "vaste" land, er gaan daar de laatste tijd nogal wat ferry's voor duikboot door.Mooi de je ook een Manta gezien hebt, wat zijn die groot hè. Mooi dat je weer meer kookkunsten opgedaan hebt, de verwachting wordt steeds groter. Veel plezier met het vermaken van de kleintjes -
23 September 2014 - 17:23
Gertjan:
Mooi verhaal, het lijkt mij een fantastisch avontuur wat je allemaal meemaakt. Misschien kun je in Australië wel les geven aan kinderen in de leeftijd van de Wiringherlant kids. Ik hoop dat we weer snel een verhaal van je kunnen lezen, ik geniet er van.
Geluk en veel plezier. -
23 September 2014 - 18:05
Dees Nuchelmans:
Wat leuk allemaal Robin! Geweldig! Hey no worries jij kan met alle kids! -
23 September 2014 - 20:02
Marjan:
Volgens mij geniet jij 100% Heel veel plezier nog! -
23 September 2014 - 20:24
Lotte Koeleman:
Super nice Robbie!!! Lukt het surfen al een beetje?? En chill dat je allemaal leuke (vrouwelijke) mensen ontmoet!! -
25 September 2014 - 21:42
Gon:
Goed weer wat te lezen. Hier een hele mooie indian summer. We gaan op weg naar de herfstvakantie. Succes met alles. Groet Gon. -
13 Oktober 2014 - 17:36
Robin Brouwer:
Wauw wat leuk die reacties!
Haha het verschil tussen de vrouwen is de taal die ze spreken Opa!;)
Tellen was in Bahasa Indonesisch. Satu one, dua two, tiga three etc.
Wat goed, terug bij de molens. Goede manier van tijdverdrijf denk ik zo!
Nee ik had gelukkig gewoon een knap bed daar. We sliepen met zijn vieren op 1 kamer.
Haha Lotje als ik terug ben gaan we wel even surfen op de Nederlandse golfen?;)
Leuk Gon! Een hele fijne herfstvakantie toegewenst aan jullie al!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
