En Yolo was het!

Roept u maar en ik heb het gegeten. Van Sweet & Sour tot aan hete pepers en van chicken tot aan een snake. Het enige wat nog in Indonesië ontbreekt is mijn appelmoes!;)

De 14 daagse rondreis in Indonesië was het geld meer dan waard. We zijn begonnen in Jakarta en via Cianjur, waar we in een homestay verbleven zijn we verder door gegaan naar Bandung, Yogyakarta, Tawangmangu, Malang, Bromo, Kalibaru en uiteindelijk Bali, waar we eerst naar Pemuteran zijn geweest en daarna naar Sanur.

Het meest indrukwekkende van de hele trip is de diversiteit in cultuur. Op Bali geloven de meeste mensen in het hindoeïsme. Overal kun je mensen zien offeren. In bijna elke tuin is wel een hoekje gemaakt waar de Balinees een offer kan doen. Maar de meeste mensen in Indonesië geloven in de Islam. Deze 2 geloven leven vredig naast elkaar. We hebben vele tempels bezocht, waaronder Borobudur in Java. Als je hier een gebed wilt doen moet je alle etages 1, 3 of 7 keer rond met de klok mee. Dit is overigens weer een boeddhistisch heiligdom.

Naast de vele tempels en paleizen die ik gezien heb zijn er ook prachtige vulkanen. Op Bromo hebben wij bijvoorbeeld de zonsondergang gezien vanaf de rand van de krater (zie mijn handstandfoto). Ook de zonsopgang vanaf de hoogste berg in Bromo. Om daar te komen moesten we midden in de nacht, rond 2 uur, met een jeep omhoog. Het was onwijs donker, maar overal op straat stonden verkopers al klaar om jassen, handschoenen, mutsen etc. te verkopen. Kortom het was ijskoud op de top. Na een klim van 30 minuten met de jeep waren we eindelijk boven en we waren niet alleen. Elke dag staan er rond de 200 mensen bovenaan de berg om de zonsopgang te zien. In het weekend soms wel 400 mensen. Aan de linkerkant konden we de zonsopgang zien en aan de rechterkant hadden we uitzicht op de vulkaan 'Bromo'. En wauw, wat was het mooi! Meer dan de moeite waard om zo vroeg je bed uit te gaan en kou te lijden.

De vele dorpjes die we bezocht hebben is ook een hele ervaring. De kinderen die in deze dorpen leven zien alleen blanke mensen op tv. Met andere woorden, ik weet nu ook hoe het voelt om beroemd te zijn. Iedereen wil op de foto met je en wanneer je iets terug zegt vinden ze het helemaal geweldig. En ook als we met de bus door een stadje of dorpje rijden zwaait iedereen naar je. Het mooiste voorbeeld hiervan is dat we op weg waren naar Tawangmangu en onderweg een parade ons tegemoet kwam. De honderden mensen die langs de weg stonden om de parade te zien hadden ineens geen oog meer voor de parade, maar vonden het onwijs interessant om een bus vol blanke te zien. Iedereen zwaaide naar ons en maakte foto's, terwijl de parade aan de andere kant van de weg was.

1 van de dingen die ook bij deze trip hoorde was het diversiteit in eten. Onze groepsleider kwam telkens met verschillende tips en vond het belangrijk dat wij alles probeerde. Ik heb zelfs een cookingclass gedaan. Alles is keurig opgeschreven en gefotografeerd, dus wanneer ik terug ben in Holland en wie zin heeft in de lekkerste Sweet & Sour chicken met rijst en zelfgemaakte kroepoek en allerlij Indonesische lekkernijen komt maar langs;).

Ook de groep begint wat los te komen. Ik ga het meest om met de meiden uit Zwitserland (zie Ice buck filmpje), maar ook met de rest kan ik het wel vinden. Het is een leuke gezellige groep om 2 weekjes mee te reizen. 13 dagen lang dacht ik bijvoorbeeld dat Ernst (jongen uit Duitsland) geen Engels kon of gewoon te verlegen was om te praten. Op de laatste avond heeft hij even het tegendeel bewezen. Na een avondje stappen deelde we samen een taxi en in plaats van terug te gaan naar het hotel vroeg de taxichauffeur of wij meiden wilden zien. "Only looking" was het antwoord van Ernst. Wij op naar de meiden en na 10 minuten rijden door allerlij smalle steegjes kwamen we aan bij een huis. Achter een raam zaten 15 meiden te wachten om uitgekozen te worden. Na 2 minuten rond gekeken te hebben was het tijd om te aan, het was immers 'only looking' wat we zeiden. Maar de taxichauffeur had nog een betere spot en Ernst, die ik intussen niet meer herkende, wilde die ook wel zien. Weer 10 minuten rijden door kleine donkere steegjes kwamen we aan bij een groot huis. Weer 15 meiden achter 1 grote raam en dit keer zag Ernst wel een leukerd. De pooier, gekleed in een zwarte leren jack en met een gladde uitstraling, liep daar als een baas te dirigeren. De sfeer was best wel beangstigend, aangezien je niet weet waar je bent en omgeven bent door allerlij enge mannen. Daarnaast was ik ook niet geïnteresseerd in 1 van de meiden, dus waren ze niet blij met mijn aanwezigheid. Na ongeveer een uur wachten kwam Ernst terug en konden we eindelijk deze plek verlaten. Weer een ervaring rijker zullen we maar zeggen.

We eindigde de reis in Bali waar ik weer alleen verder ga. Nog geen idee hoe of wat, maar Australië komt wel dichterbij zo!